Appeltaart
Als kind droomde ik al van verre bestemmingen. Eenmaal op eigen benen ben ik ook zo snel mogelijk gaan reizen. Met de nodige avonturen van vastzitten in sneeuwstromen, of met de auto tot de assen weggezakt in het zand. Of zelfs in drijfzand gestapt. Met soms een dier wat niet erg blij was, zoals de altijd humeurige zwarte neushoorn die ik nu al een paar keer op mijn auto af heb zien komen. Avontuur is leuk en het geeft ervaring, als ik nu nog een neushoorn zie beoordeel ik gelijk welke soort het is. Is het een zwarte neushoorn, dan moet er best veel afstand zijn. Maar soms lukt dat niet omdat het dier naast de weg staat en we elkaar treffen omdat ik de bocht om rij. Dan weet ik dat die een zg. charge gaat doen. Het verrast me niet meer, nog voordat de charge ingezet wordt heb ik al gas gegeven. Maar alles is gaaf om mee te maken. Je staat midden in het leven.
Reizen doet veel voor me, het verrijkt om andere culturen te zien. Om te zien hoe mensen leven in andere landen. Soms is dat arm natuurlijk, toch heeft iedere cultuur iets wat mij verrijkt. Zo heeft IJslandse muziek heeft mijn hart gestolen, ik heb bewondering gekregen hoeveel goede muziek er in dat kleine land is. Drinken we koffie uit Costa Rica. Maar ook de saamhorigheid die sommige culturen hebben en het buiten leven. Samen eten, of zomaar uitgenodigd worden om mee te eten omdat het kerst is. Mooi om te zien hoe dicht soms mensen bij de natuur leven, daar veel kennis van hebben. Iets wat ons zo vaak ontbreekt in ons land - wij kijken naar natuur. Vanaf een afstand omdat we denken dat het zo hoort. Dat maakt dat wij er ver van af staan, als volk raken we vervreemden we helaas steeds meer van natuur. Maar ook : jarenlang heb ik me bij het verlaten van het vliegtuig altijd afgevraagd: hoe zou het bier hier zijn? Alaskan amber is lang mijn favo geweest.
Ook grappige dingen zoals de dame van een hotelletje in het Noorden van Canada. Stomdronken was ze en zo te zien dronk ze al veel jaren veel te veel. Na bestuderen van de menukaart leek het mij het verstandigst om fish and chips te bestellen, zoveel kan daar niet mis mee gaan zei ik nog. Toen ze het eten uitserveerde viel mijn enige blaadje sla in het glas wijn van mijn reisgenoot. De dame viste dat eruit, schudde de wijn van het blaadje sla af en deed het terug op mijn bord. Dat vergezeld met de magische woorden: it will only taste better now! Mijn reispartner heeft haar glas nog opgetild om te gaan klagen over de gang van zaken, maar wij proesten het al uit.
In eerste instantie was ik bezig een verlanglijst af te gaan met het op reis gaan. Al snel bleek dat dit niet werkt voor me, ik wil bij veel bestemmingen echt graag terug. Nu is reizen een deel van mijn werk geworden en kan ik ook vaak terug.
Vaak vragen mensen aan me wat ik de leukste reis vind. Tja, daar is niet een goed antwoord op. Als ik een land niet leuk zou vinden, ga ik er niet naar toe natuurlijk. Het is als appeltaart, welke het lekkerste is, hangt van de smaak en de dag af.
Bovenaan staan op dit moment deze reizen: Yellowstone en Mana pools in Zimbabwe . Vanwege het zien van veel grote dieren in het wild, terwijl je daar tussen staat. Of kan staan. Op de grond, met twee voeten in de natuur. Terwijl de dieren je aanstaren.
En ik het weer voel - wij zijn natuur.
Gepost op 19 april 2020.
