Deze keer een vraag van die vaak op workshops gesteld wordt. Eigenlijk een vraag waar ik soms met enige aarzeling antwoord op geef, omdat ik vanuit een heel andere manier van doen fotografeer, dan wat de manier van doen is van de vraagsteller. Het lijken soms twee verschillende werelden te zijn. En als mijn wereld van de manier van doen totaal verschilt van de vraagsteller, is een antwoord al snel te kort.
Boeken over locaties heb ik niet. Pins op google earth met foto locaties doe ik ook niet aan en als er al appjes bestaan met locaties: heb ik ook al niet.
Plannen doe ik soms wel, zeker als ik op reis ben (of ga) en niet helemaal zeker weet hoe de zon op een plek onder gaat, of opkomt, vind ik gebruik van apps wel handig. Nog meer om te weten waar en in welke periode er maanloze nachten zijn en wel een zichtbare melkweg. Maar dat is planning. Die me helpt om in een geschikte tijd van het jaar op een plek te zijn. Inspiratie is het niet.
Een deel van mijn inspiratie komt uit fascinatie : als kind wilde ik al graag reizen. De verhalen van en over mijn oom op expeditie in Groenland, de gebruiksvoorwerpen van de inuits, de baleinen van walvissen, schedels van ijsberen, de verzameling met lades vol met schedeltjes van vogels; alle keurig gerubriceerd, staat aan de basis daarvan. Het huis lag er vol mee. Keek ik naar buiten dan keek ik zag ik een prachtige beukenlaan met aan het einde het Spanderwoud. Daar speelde ik veel, ook bij een boer die aan die laan woonde. Dat is wat ik als kind zag en wat ik beleefd heb. Andere culturen en de natuur ( hier en verder weg) heeft mij altijd al gefascineerd. Het gaf kleur aan mijn jeugd is meegegaan de rest van mijn leven in en dus ook in fotografie. Want dat is wie ik ben als fotograaf: een tomeloze fascinatie voor natuur en andere cultuur.
Maar echte inspiratie komt bij mij uit doen.
Een foto gaat over zoveel meer dan een onderwerp, gaat over licht, over standpunt, hoe je omgaat met alle beeldelementen, hoe je een sfeer laat zien. En dat is een mix van ervaring, persoonlijkheid, talent wellicht, maar zeker ook kennis. Coordinaten van een locatie zijn vooral coordinaten van een locatie. Het najagen van foto's gaat ook vaak gepaard met frustratie, het moet dan wel zo zijn zoals je gezien hebt. Want dat is dan vaak, onbewust, de mindset geworden. Eigen eerder gemaakte foto's zijn al niet eens na te maken, laat staan die van anderen. Het is dan ook logisch dat er dan soms frustratie is als het niet lukt.
Ik koester het blij ei zijn.
Ik hou van wikken en wegen, van mijmeren, onderzoeken, proberen, reflecteren. Experimenteren. Van vormgeven: de daadwerkelijke fotografie komt uit dat proces. En dat is een innerlijk proces. En heerlijk om te doen. Sommige fotografen noemen dat mindfull, of meditatief, maar ik noem het fotograferen. Omdat het niet anders kan. Nooit gehaast, nooit gericht om iets hoogdravend te willen doen, maar wel de tijd nemen om te zien, om fotografisch te zien. Het proces is waar de fotografie ontstaat.
En ook de geest te voeden is heerlijk, met de geuren uit de natuur, geuren en kleuren uit de keuken. Netflix, reclame, en muziek, heel veel muziek. Muziek dat raakt, dat gaat nooit over een zender ( locatie) en de meest zuivere noten ( perfect belicht), maar gaat over emotie. Dat wat raakt. Dat is mijn binnenwereld, een wereld van geuren, walvisbaleinen, muziek, appeltaart met walnoten, chocolade met karamel en zeezout, MTB rondjes door de natuur,sporen van dieren..hoe ik de buitenwereld beleef is mijn binnenwereld. Mijn blij ei zijn is er ook een van verwondering, van alles wat leeft. Hoe het groeit, dat het groeit. Dat is hoe foto's ontstaan.
Het is niet wat je fotografeert, maar hoe je fotografeert. En de mens, de fotograaf, is daar de meest belangrijke factor in. Dat vind je niet in een locatieboek, dat ben jij, wie jij als fotograaf bent. En wie ik als fotograaf ben.
Gepost op 08 september 2023.
